Bizim minik bi mucizemiz var.. Göbüşümün içinde gün sayıyor artık.. Sayısız tekme, popuş dayamadan sonra ellerini keşfetti ve bıcırık parmaklarıyla mıncırma, dürtme şeklinde son günlerin tadını çıkarıyor..
Onun için her an güzellikler düşünüyoruz, sanki şimdiden bizimle yaşıyor gibi konuşup muhabbet ediyoruz.. Yetmiyor kızımın ağzından babası ile konuşup babişimizi de mest ediyoruz.. Sağolsun tüm hamilelik sürecini bulantısından, aşermesine bizimle birlikte yaşadığı için minnettarız kendisine ;)) Kramplar ve sancıları da birlikte yaşayalım, beraber bir avazda doğuralım istiyoruz..
Hmm işte bir de bu çıktı başıma.. Hep ben, ben derken varlığını hissettiğimden beri herşey biz oldu, her anım bizim için oldu. Öyle ki yediğimden, içtiğime herşey miniğimize adanınca biz oluverdik herhalde..
Aşkla, sevgiyle bekliyoruz minik pırlantamızı. Sağlıkla gelsin diye dua ediyoruz.
İlk aylarda alışamadığın annelik duygusu minik meleğim tepinmelerle varlığını hissettirmeye başlayınca bir anda sarıverdi beni.. Demek tepiklenmem, göbüşümde minnak bir popo hissetmem gerekiyormuş anayım ben ana triplerine girmem için.. :))
Siz de bizim için dua edin. Sağlıkla kavuşalım. ❤
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder